Şimdiye kadar neden bahsetmedik bu konudan, şaşılacak şey! Evet tartışmayı buradan açıyoruz, tüket, tüket, tüket, nereye kadar?

Dostlar, öncelikle altını çizeyim tüketim çılgınlığı bizim dönemimizin çılgınlığı. Düşünün bir anneniz, babanız, evdeki TV'yi, Buzdolabını ve diğer tüm eşyaları, kıyafetlerini ne sıklıkla yeniliyorlardı. Cevabı hemen söyleyelim;  'bozulana ve onarılamayana' kadar. Aslında bu durumun nedeni, anne ve babalarımızın bizden daha tutumlu nesiller olmaları değil, daha çok varolan sistem tarafından bizden daha az taciz ediliyor olmalarıydı.

Aychup Felsefesi  Madde 7: Önünde seçeneğin yoksa eğer; seçim yapmana da gerek yoktur.

Dememiz o ki, biz öyle bir nesiliz ki bize mutluluk tüketimle öğretildi. Nerede mi? Tabi ki televizyonda. Bakınız, bir araştırma yapılsa, 70'liler ve 80'liler kuşağı en çok TV izleyen 90 sonrası ise kafasını bilgisayardan kaldırmayan nesillerden oluştuğu hemen farkedilecektir. Çevrenizi düşünün bir! Haksız mıyız?

Evet itiraf edelim biz televizyonla büyüdük ve tüm dünyada olduğu gibi, televizyon, bahsi geçen yıllarda, serbest piyasa ekonomisi ve ürünlerinin yaygınlaştırılması davasında bayrağı çekti, hatta hala çekiyor. Ancak modern anneler, organik çevrelerde büyüttükleri çocuklarını, günümüzde mümkün oldukça TV etkisi dışında tutmaya çalışıyorlar. Ancak bu organik çocuklar, tüketim çılgınlığının halihazırda yeni bir adresinden, sosyal medyadan kaçamıyorlar...

Güzel güzel konuşuyorsun, senin tüketim durumun nedir Aychup!? sorusuna cevabımıza gelelim :))

Tüketiyoruz ama vicdan azabı da çekiyoruz en nihayetinde!